Wydatki na programy CSR mają związek z działalnością opodatkowaną

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił indywidualną interpretację, która ograniczała spółce możliwość odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych w związku z działaniami w ramach polityki społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR).

Spółka zajmująca się m.in. wydobyciem węgla i wytwarzaniem energii elektrycznej jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka angażuje się w programy z zakresu społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR), których celem jest budowanie pozytywnych i trwałych relacji zarówno z partnerami społecznymi jak i biznesowymi. Te programy można przypisać do pięć obszarów tematycznych, którymi są:

• ekologia i ochrona środowiska,
• edukacja,
• ochrona zdrowia,
• działalność charytatywna, pomoc społeczna i zaangażowanie społeczne,
• społeczne programy edukacyjno-informacyjne.

Argumentując, że prowadzenie biznesu w sposób odpowiedzialny przynosi jej wymierne korzyści, spółka wystąpiła o indywidualną interpretację, aby potwierdzić, że w związku z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji działań w ramach polityki CSR, przysługuje jej prawo do odliczenia VAT naliczonego. Fiskus uznał jednak, że związek przyczynowo-skutkowy z działalnością opodatkowaną spółki mają wyłącznie działania w obszarze edukacji i zezwolił na odliczenie VAT wyłącznie od wydatków związanych z tym obszarem. Spółka zaskarżyła tę interpretację w części, w której fiskus nie zgodził się z jej stanowiskiem.

Przenieś swoje biuro rachunkowe na wyższy poziom z aplikacją fillup k24
Efektywnie komunikuj się z Klientami, sprawnie zarządzaj dokumentami księgowymi i eksportuj efekty pracy do programów księgowych. Dzięki fillup k24, Twoje biuro stanie się bardziej zorganizowane, a obsługa klientów jeszcze sprawniejsza.
Nie zwlekaj, zaproś klientów do współpracy już dziś »

Pozorna analiza, anachroniczna wykładnia

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi podzielił jej argumenty. W uzasadnieniu wyroku:

• zgodził się ze skarżącym, że programy CSR są powszechnie przyjętą metodą promocji podmiotów gospodarczych, zwłaszcza działających w takich branżach, w których typowa reklama (telewizyjna, radiowa, internetowa) nie ma zastosowania albo jej zastosowanie nie przynosi spodziewanych efektów oraz że wydatki na takie programy mogą być kwalifikowane jako wydatki o charakterze marketingowym, przekładające się na wizerunek firmy, a więc pośrednio też na generowanie obrotu,
• powołał się na orzeczenia TSUE, z których wynika prawo podatnika do odliczenia VAT nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku, a jedną lub większą liczbą transakcji objętych podatkiem należnym, gdy koszty towarów i usług należą do ich kosztów ogólnych i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług; dotyczy to także kosztów ogólnoadministracyjnych, jakimi są koszty marketingowe,
• podkreślił, że w postępowaniu interpretacyjnym organ nie jest upoważniony do oceny przydatności działań podejmowanych przez podatnika dla osiągnięcia zamierzonego celu gospodarczego; decyzje, jakie działania biznesowe są najbardziej uzasadnione w sytuacji gospodarczej podatnika, należą do wyłącznej kompetencji podatnika.

WSA w Łodzi ocenił, że interpretacja indywidualna stanowi przykład anachronicznej wykładni przepisów prawa, które organ przeanalizował w sposób pozorny, nieuwzględniający najnowszych, powszechnie przyjętych w rozwiniętych gospodarkach, sposobów promocji, reklamy działalności gospodarczej oraz budowania pozytywnego wizerunku firmy i uchylił ją w zaskarżonej części.

Źródło: indywidualna interpretacja 0113-KDIPT1-3.4012.103.2024.2.MWJ z 8 maja 2024 r., wyrok WSA w Łodzi I SA/Łd 433/24 z 4 września 2024 r.